Niemiecki samolot myśliwski z końca I wojny światowej o nietypowej konstrukcji kadłuba.

Końcowe miesiące 1917 i początek ostatniego roku I wojny światowej stały w lotnictwie niemieckim pod znakiem łatania braków. Niedostatek wykwalifikowanych pracowników, niedobory w sprzęcie, paliwie, silnikach, materiałach i nieustanne próby odzyskania przewagi w powietrzu owocowały powstawaniem coraz to ciekawszych konstrukcji.

Jednomiejscowy samolot myśliwski o konstrukcji całkowicie drewnianej, w układzie dwupłata, LFG Roland D.VI został opracowany pod koniec 1917 roku w berlińskiej firmie Luftfahrzeug-Gesellschaft m.b.H. Znakiem handlowym wytwórni był wizerunek rycerza Rolanda – stąd też nazwa samolotu. Szef konstruktorów LFG, inż. Kurt Tantzen, oraz inżynierowie Richter i Cammerer opracowali metodę wykonywania opływowych kadłubów jako skorup uformowanych z pasów sklejki i połączonych na lekkim szkielecie z wielowarstwowych, klejonych wręg i świerkowych podłużnic.

Metoda ta, nazwana Klinkerrumpf (dosł. kadłub o poszyciu zakładkowym a. klinkierowym) była jedną z prób rozwiązania problemów z deficytową w tym okresie wojny sklejką. Co ciekawe, poszycie klinkierowe wykorzystywano od dawna w jednostkach pływających, np. w statkach wikingów. Metoda ta była jednak niezmiernie czasochłonna. Po wstępnym ukształtowaniu połówek kadłuba na drewnianym kopycie, łączono je w całość na lekkim szkielecie. Po zmontowaniu kadłub malowany był specjalnym lakierem na bazie żywic kopalowych.

Produkcja seryjna rozpoczęta została w lutym 1918 roku. Jako pierwsze powstały trzy egzemplarze serii prototypowej Roland D.VI z silnikami Mercedes D III/Benz Bz IIIa. Także w lutym wyprodukowano pierwszych pięćdziesiąt płatowców serii D.VIa. Kolejnych sto maszyn serii D.VIa zostało zmontowanych w czerwcu 1918 roku. Egzemplarze tej serii wyposażone były w silniki Mercedes D III. Płatowce serii D.VIb z silnikami Bz IIIa produkowane były od kwietnia do września tegoż roku. Łącznie powstało 359 egzemplarzy tego myśliwca.

Pierwszy Roland D.VIa trafił na front w połowie maja 1918 roku. Z dostępnych źródeł wynika, iż większość maszyn weszła na wyposażenie eskadr myśliwskich (Jagdstaffeln, w skrócie Jasta) 23b, 32b, 33, 35b oraz eskadr marynarki wojennej. Do końca czerwca na froncie walczyło łącznie pięćdziesiąt pięć myśliwców Roland D.VI, a dalszych siedemdziesiąt dotarło tam w sierpniu. Miesiąc ten jest ostatnim, z którego pochodzą wiarygodne dane co do udziału tych maszyn w walkach.

Mimo niewątpliwych zalet, samolot nie odegrał większej roli w działaniach I wojny światowej – wyparły go prostsze i wyposażone w doskonalsze silniki Fokkery D.VII. Roland, dysponujący znakomitymi własnościami aerodynamicznymi, miał jednak niewystarczającą moc do walki w pionie. Problemem były także częste złamania kadłuba w sekcji za kabiną pilota – zwłaszcza przy twardym lądowaniu.